BCCPAM000528-4-19p1d000000000

sb o sum: mórtuus est enim ds Et ancilie tux erant duo filii, quí rixáti sunt advér—- sum se 1N Agro, nullúsque erat, qui e0s prohibére posset; S per- cússit álter álterum , intertecit eum. Et ecce consúrgens univér— sa coguátio adversúim ancillam tuam , dicit: Trade eum, qui per- cússit fratrem suum , ut occidá- mus eum pro ánima fratris sui, quem interfécit, € deleámus he- rédem: $ quserunt extínguere scintillam meam, que rejióta est, ut non supérsit viro meo nomen, 8 relíquiz super terram. ge. Dómine , si COnvCrsus , 135= LeGtio y T aitRex: O atradigerit E, tibi, adduc eum ad me, $ últra non addet ut tangat te. Que ait: R étur rex Dómiui Dei sui, ut non multiplicéntur próxi- mi sánguinis ad ulciscéndum , 8£ nequáquam interficiant filium meum. Qui ait : Vivit Dómiou quía non cadet de capillis 6111 tu super terram, Dixit ergo múlier: Loquátur ancílla tua ad dómisum meum Regemverbum. Etajt: Ló- quere. Dixitque múlier: Quare cogitásti hujuscémodi rem contra pópulum Dei, $: locútus est rex verbuin istud, ut peccet, $ non redúcat ejetum suum? Omnes mórimur , 8 quasi aque dilábi- mur ja terram, que non reyer- túntur : nec yult Deus perire áni- mam, sed retráftat cógitans ne pénitus pereat qui abjéótus est. y. Faótum est, 136. Joab tecum est in ómnibus 2 Respóndit múlier, $ aits Per salútem ávime tue, dómine mi Rex, nec ad sinistram, nec ad déxteram est ex ómuoibus his, que locútus .. dóminus A Rex: servus enim tuus Joab , ipse pree- cépit mihi, € pos pósuit in os ancíllee tus omnia verba heec, Ut vérterem figúram sermónis hujus, servus tuus Joab precépit istud: tu autem dómine mi rex, sápiens es, Sicut habet sapléntiam An- gelus Del, ut intélligas ómnia su- per terram. Et ait rex ad Joab: Ecce placátus feci verbum tuum: vade ergo, él ré: Slod, g0, Gt révoca púerum Ab- E; ait nz Naniquid manus Infra Hebd. y). post 02. Pentea, 151 Ego te tuli, 136. FERIA QUARTA. De libro secúndo Regumm. Leo de hec fecit Sr lom currus, e équites 8 quin- agínta viros, qui preecéderent eum. Et mané consúrgeos Absa— lom ,stabat juxta intróitum por- te Y ómnem virum , qui habé- bat negótium, ut veniret ad regis judícium , vocábat Absalom ad se, dr dicébat: De qua civitáte es tu ? Qui respóndens, ajébat: Ex una tribu Israédl ego sum servus tuus. Respondebátque ei Absalom: Vidéntur mihi sermónes tui boni £r justi. Sed mon est qui te áudiat constitútus á rege. mw, Peccávi, 134. 1ccbárase Absalóm : Quis me D constítuat júdicem super ter- , ut ad me véniant om ui habent negótium , S justé i- cem ? Sed $ cúm accéderet ad eum homo, ut salutáret ¡llum, extendébat manum suam , « ap- prehéndens, osculabátur eum. Fa- ciebátque hoc omni Isradl venién- ti ad judícium., ut audiretur á re- ge, 8z solicitábat corda virórum israél, y». Exaudisti, 135. dixit Absalom ad regem Da- d:Vadam,é reddam vota mea que voyi Dómino in Hebrom. Vo- vens enim vovit seryus tuus, cúm esset in Gessur Syrise, dicens : Si redúxerit me Dóminus la Jerúsa- lem, sacrificábo Dómino. Dixít- que ei rex David: Vade in pace. Et surréxit, $ abiit in Hebron. Misit autem Absalom explorató- resin univérsas tribus Israél, di- cens: Statim ut audiéritis clan- górem búccinz , dícite: Regnávit Absalom in Hebron. yy, Audi, Dómine, 135, S FERIA UINTA. De libro secúndo Regum. ve ígitur nún Pqd Da cedo ] Ps quadra: e batem annos, v vid , dicens: Toto corde uni- vérsus Isra8il séquitur Absalom. Et ait David servis suis, qui erant cum eo in Jerúsalem: Súrgite, fu - giámus ; neque enim erlt nobis effúgium 4 fácie Absalom : festi- Ga ná-