BCCPAM000528-4-19p1d000000000

FERIA SECUNDA. j Regum. > lipro secúndo o. : itur t hee consúluit Da- E iaa; dicens: Num ascéndam in unam de civitátibus Juda? Etait Dóminus ad eum: Ascénde. Dixitque David: Quó as- céndam? Et respóndit ei. In He- bron. Ascéndit ergo David , úr due uxóres ejus, Achínoam Jez- rahelítes, 82 Abigail uxor Nabal Carméli: sed 8 viros, qui erant cum eo, duxit David síngulos cum domo sua: 8: mansérunt in dp- pidis Hebron. Venerúntque viri Juda, 8 unxérunt ibi David, ut regharet super domum Juda. m.Recordáre, Dómine , 135. Lectio il. T nuntiátum est David, quod viri Jabes Gálaad sepelís- sent Saul. Misit ergo David nún- tios ad viros Jabes Gálaad , di- xítque ad eos : edíéti vos Dómino, qui fecístis misericór= diam hanc cum dómino vestro Saul, 8 sepelístis eum.. Et nunc retríbuet vobis quidem Dóminus misericórdiam $ veritátem: sed Y ego reddam grátiam , eó quód fecístis verbum istud. Confortén- tur manus vestre, Sá estóte filii fortitúdinis : licéet enim mórtuus sit dóminus vester Saul, tamen ne unxit domus Juda ín regem sibi. y. Exaudísti, 135» Lectio 1iL ner autem filius Ner, prin- ceps exércitus Saul tulit Is- boseth filium Saul, Br circumdúxit eum per castra, regémque constí= tuit super Gálaad,« super Gessuri, Si super Jézrahel,S super Epbraim, Sd super Bénjamia, 8 super Israéil universum, Quadragíota annórum erat Isboseth tilius Saul cum reg. háre cepísset super Israél, 8 duó- hus. annis. regnávit: sola autem domus Juda sequebátur David. Et fuit, númerus diérum, quos. com» morátus est David, ímperaos ín ebroa, super domum Juda, sep- tem anmórum, 6: sex ménsium. Audi, Dómine, 135. FERIA TERTIA. De libro secúndo Regum. Le So j, . m ergo esset celiuni tol domua Saul, $ domum Da= rev.Ord.Capp, 11, Sofra Hebd. v. post OR. Pentee. 145 vid, Abner filius Ner regébat domum Saul. Fúerat autem Sauli concubina nómine Respha, filia Aja. Dixítque Isboseth ad Abner: Quare ingressus es ad concubí= nam patris mei? Qui irátus ni- mis propter verba Isboseth , ait: Numgquid o canis ego sum advérsum Judam hódie, qui fé- cerim misericórdiam super do- mum Saul patris tui, super fratres We próximos ejus, $ non trádidi te in manus David, Él tu requisísti in me , quód argúeres pro mulíere hódie ? Heec fáciat Deus Abner, $ hzec addat ei, ni- si quómodo jurávit Dóminus Da- vid, sic fáciam cum eo, ut trans- ferátur regnum de domo Saul, 8r elevétur thronus David super 1s- raél, 8 super Judam, a Dan us- que Bersabée. Eoninits$q8 sit ergo Abuer núnties ad David pro se dicéntes : Cu- jus est terra ? Et ut loqueréntur: Fac mecum amícitias, 8 erit ma- nus mea tecum, S redúcam ad te univérsum Israél. Qui ait: Op- timé : ego fáciam tecum amicí- tias, sed unam rem peto á te, di- cens : Non vidébis fáciem meam, ántequam addúxeris Michol fi- liam Saul : 8: sic vénies, 61 vidé- bis me. Misit autem David nún- tios ad Isboseth filium Saul , di- cens : Redde uxórem meam Mi- chol, quam despóndi mihi cen- tum prepútiis Philisthiim. Mi- sit ergo Isboseth, 8 tulit eam dá viro suo Phálthiel, tilio Lais. Se- quebatúrque eam vir suus , plo= rans usque Bahúrim : € dixit ad eum Abner : Vade, ú revértere, Qui revérsus est. p.Fadtum est, 136. Lectio 11. Ermónem quoque íntulit Ab- ner ad senióres Israél , di- ces: Tam heri quam nudiustér- tius querebátis David ut regná- ret super vos. Nunc ergo fácites quóniam Dóminus locútus est ad David, diceos: In manu servi mei David salvábo Le méun Israél de maou Philísthiim, Y ómubium inimicórum ejus. Locú- tus est autem Abner etiam ad Bévjamin. Et ábiit ut loqueré- tur ad David in Hebron ómvia, G gue