BCCCAP00000000000000000001808

osoak igarotzen genizkin patioan jela gañean edo elurretan. Noiznai egiten baizuen. Bein, iru egunean etenik gabe elurra egin ta egin jardun zin. Illunabar batean, ozkarbi geratu uan; ta, goízean patíora erten giñanean, arria baño gogorrago zegoken elurra, eta belaunetik goragokoa egiña. Etzekit zenbat egunean ibilli giñan gu, azpiko arririk ukuitu gabe, orma ga– ñean egurasten. Ogirik jango bagendun, bein baño geiago– tan atera giñun presoak bidegitera gure pala ta guzi, eta beetik zetozenakin topo egiten ge– nin. Automobilletik zaku ogiak artu ta ar– zulora. Neguko elurteak beldurgarriak itun emen beti. Iruña bera ere otza dalarik, San Kristo– bal'ko gure ar-zuloa, berriz, milla metrotik gora egongo dek. lnguru guzian beste mendi– rik etzegok. Orrek etzeukak leku babesgarri– rik. Bera xoil ta bakar geratzen baita, neguko enbaten zurrunbulluetan ez uan atsegin iza– ten. Aizea ormatua sartzen zaiguken. Asteak igarotzen genizkin, bada, guk orma gañean. Askotan, berriz, ura urtu baño len etortzen itun berriak. Udaran, leku kixkalgarria. Zulo-zuloan baidago. B~ña alare eraman errexagoa. Beran– du sartzen uan onera eguzkia, ta laxter urrun– du ere. Ekarri ta ekarri, igesa ordurako bete-betea zegoken gure espetxea. Ziur esateko etzekit zenbat; baña lau millatik gora, noski. Errex esaten <lana dek ori. Basarmortuan, inguruan 90