BCCCAP00000000000000000001808

orain ikasi det. Gure zaitzalle dan Prieto jau– nari, giltzak eman dizkiote. Ateak itxita <lau– de. Gu, berriz, aren agindupean, ezer gertatu ez balitz bezela. Uste det ori guretzat berri ona dala, sarrera itxu ori galerazteko. - Ez ona bakarra; segurua -erantzun zi– daken-. Ez didazu lasaitasun txikia eman. Gu, betikoak, gure gela txuloan bildu gi– ñun, eta egundo ez bezela errezatu genin arratseroko errosarioa. Len amar izaten bagi– ñan, oraingoan berrogei bai. Baña etziguteken, irurak alde arte, begirik ixten utzi. Beti bagenin norbaiten bixita. Oiaren 'gañean etzaten bagiñan, a formar deituko giñuzteken. Gu denok banaka– banaka jarri ta zenbatu ondoren, kontuak ate– rako zizkiteken zenbat geratu giñan. Aiek joango itun. Andik laxter, beste zaitzalleren bat etorriko uan. Arek ere, a for– mar eskatuko ziguken. Zaitzalleak beren atzeraka-aurreraketan aspertu itun, eta gu ere bai. Otz aundirik etze– goken; eta, noizbait lo pixar bat egiñaz, atse– den artu bear gendula, ordu arteko ixtilluak aztu nairik. Baña ikusia zegoken etzigutela utziko. San Kristobal'ko espetxea ixil ta pake– pakean zegola, irurak izan bear ziteken urbil xamar. Ta-ta-ta! iru· tiro-ots entzun genizkin. Jauzi batean leiora atera giñun, etxe barruan ote ziran edo kanpotik ote zetozen jakiteko. Etxe barruan tiroka ari zan txororik ez al uan geratuko. Kanpoan izango itun, eta lru- 149