BCCCAP00000000000000000001806

barkaziorik, amaikak joan bearko zuten txu– xenean inpernura. Berak ebanjelioan ikasi zuenez, errex asko barkatzen zÍen gurutzean zegoen orrek, Jerusalen 'go bi~eetan. topatzen =~'-u.en pekatar~e~. llera, bernz, K.a1n bezela zebillen ara-onera, denen igesi. Oroipen auek buruan zebilzkila, sartu zan apaiza aitorlekuan, gurutz-bidea bukatu ta zai zegoen emakume otoilari arek deituta noski. Bereala zutitu ta joan zan au. Ordubete igaro zuten. Zer esan bear ote zioten elkarri? Berak bi minutu aski zituen. Amaika burutapen bazebiltzan Praixku– ren buruan. Aukera oberik etzuen aurkituko. Al zuen ondoena preparatuta, bestea ate– ratzen zaneko zai zegoen. Noizbait, askezpe– na artuta, atera zan aitorlekutik. Txuxenean an zuen Praixku ere. Apaiz atsegin bat zirudin. Bestela, aurrekoarekin etzuen ainbeste pazientzi edukiko. Baña ai– tortu zuenean: - Kaixo, Praixku -agurtu zuen. - Zer Praixku ta Praixku-ondo! Emaida- zu askezpena! - Pekatu orrek ez du barkaziorik. - Demoniozko apaiza! Ortara etorri al zera onera? Ta, bere amorruz, aitorleku ta guzi zili– purdika bota zuen. Ezer gertatu ez balitz bezela, -len alakoak egiten oitua zeukatela zirudin-, serio-serio kanpora erten zan apaiza, Praixku gizarajoa 79