BCCCAP00000000000000000001806

sartu, bestea atera, banaka-banaka bazijoan jendea elizara. Ikusten zituen batzuk nola daldaraka be– launikatzen ziran aitorlearen aurrean; eta, bukatu ondoren, zoriontsu ta atsegiñez, alako par-irudi batekin eskuak igurtziz, joaten zi– ran elizara, apaizak jarri zien penitentzi pi– xarra betetzera, San Migelen oñetan belauni– katuz ta biotz-biotzez eskerrak emanez, pa– ketu ta galdutako itxaropena berpiztu ziela– ko. Luzaro begira egon zan Praixku, inbiri– tan, len daldaraka aitortu ziranak orain zo– riontsu elizara joaten ikusita, len beñepein kanpoan aitortzen ziran-ta. - Zorionekoak zuek! Nor sartu liteken zuen artean! Berak joateko asmoak artzen zituen; baña beldurrak berriro atzera, zemai gaixto ura entzuteko ikaraz. Noizbait urbildu zan batengana. Arek barkatuko zion noski. Apaiz atsegiña iruditu zitzaion. Oso goxo artu zuen. Baña aitortu zanean, ala erantzun: - Kaixo, Praixku! - Utziozu Praixkuri pakean ta emaidazu askezpena. - Alper-alperrik eskatzen didak ori. Ire pekatuak etzeukak barkapenik, Alako amorro ta !arria eman zizkion ha– tera, ojuka ala esan zion: 65