BCCCAP00000000000000000001806

Aurtxo txikia seaskan <lago, ama, emaiozu titia; aita gaixtoa tabernan dabil, pikaro jokularia. Bere naigabe guzien artean, poztu zan Praixku. Etzan bakarrik bizi. Aurtxoari kan– tatzen zizkion amak, bere doñu ederrean, bertso oiek. Praixkuk ezin eraman izan zuen ori, ta beste biko au kantatu zion, zekin bezela: Zure semea intxaurpe ontan oso gaixorik daukazu, beti maitea izan nauzu ta etxean artu nazazu. Ama oraindik emakume zaulia ta ernea, entzun zuen atariko kantu-otsa. - Bizia edo il ta piztua, ori nere semea– ren abotsa dek. Aurtxoa besoan zeukala, leiora azaldu zan. Bai semeak ikusi ere. Atsegin geiegiare– kin, biotzak joko txar bat egin zion. Bera joanta emen geratuko zan amari, ala kantatu zion orduan maitasun ta atsegiñez: 140 Ni banijoa; alare, ama, nere poza ezin gorde: landaretxo bat besoan orra maitatzeko nere orde.