BCCCAP00000000000000000001806

- Bai, jauna. - Bejondeizula! Atoz nerekin. Ontzako urre batzuk atera zitun etxetik ta: - Torizkizu, ainbeste ta geiago merez1 dezu-ta. - Eskerrik asko. Nere illetak ospatzeko ez <lira gaizki etorriko. - Zer? Gaixo al zaude, bada? - Bai, jauna. Biotzak bi eraso egin dizkit. lrugarrenean akabo. Baña etxerafü:, iritxi nai nuke. - Asko suprituko zendun-ta. Baña jakin zazu etzaituztela pralleak salatu. - Ez, jauna, ez. Badakit nor dan salatza– llea. Biak elkarri esku emanez agurtu ziran. Praixkuk mendi aldera artu zuen berriro. ETXEAN Azkeneko arratsean, metondo batean es– natu zanean, izutua geratu zan. Gutxieneko zazpi edo zortzi txakurrek inguratua zeuka– ten, batzuk zaunkaka ta besteak audika. - Au ere badegu? -zion berekiko. Zutitu ta, ondoan zegoen orma gañetik jauzi egiñik, galdu zituen txakurrak bere bis– tatik. 138