BCCCAP00000000000000000001806

Eltzera lenengo urbildu zitzaionari, ala bea~ ta suertez noski, eman zion egundoko beg1ondokoa; ta atzeraka, ondatua, armaren kontra erori zan. Bestea lotzen asi zitzaio– nean, bakarra eskax zan arentzat. Bultza ta 6egtearen gañera erori zan. Oartu ziran zentinelak. «1'Alto! !Alto/)) egiñez, Jaxterka etorri ziran. Bitarte ortan, Praixkuk, ezagutu baizituen nor ziran: - Etzenuten besterik merezi. Or zegok zuentzat nik utzi detan lekua. Badaukazute puska baterako itzala -esan ta ezkutatu zan andik. Zentinelak bi aiek arrapatu zituzten. Zaitzallea, jetxi zanean, Praixku an etze– goela oartu zan. Bai bere burua galtzeko zo– rian geratu ere. Len ere iges egiña · zala ta ando zaitzeko agindu zioten, ta urkatzeko bezperan iges egin. Bi gazte aiei ala galdetu zien: - Nondikakoak zerate zuek? - Orrek il zuenaren anaiak gera. Gure es- kuz ilko genduela egin genduen ziña. - Orduan zuek eman diozute lima ori? - Bai, jauna, bai, andik jexten zanean arrapatuko genduelakoan. Baña iges egin digu. - Eta nor zerate zuek, Justiziari aurrea artzeko? - Gure anaia zan illa, ta guk eman nai genion merezi zuena. - Eta iges egiten utzi! 135