BCCCAP00000000000000000001806

ito nai ornen uan; eta, gurasoak azaldu zira– nean, igesari eman. Egia al dek orí? - Zer edo zer bai. Baña ortara kontatuta ez beñepein. Itotzea nai izan banu, aski nuen uztea. Etzuen asko palta, ni azaldu nintza– nean. Laxter zituen azkenak. Jauzi batean aterata, eziñean karraxika ari ziranei eman nien. Baña ez nituen ama ta iru neskatx bes– terik ikusi . Ondo egiña gaizkitzat artu. Orí ez bada deabruaren lana... - Ona emen mutil koxkor ura bere ama– rekin. Egia al da nik diodana? Amak, erosia noski, baietz esan zuen. Baña ez mutil koxkorrak: - Neroni erori nintzan, ta orrek atera ni- ñun. Ezkerreko epailleak ala zion: - Mutil orrek egia dio. - Olako lekutan, gizon bat arriarekin jo ta illa arkitu ziteken. Badituk lekukoak, erro– mes zebillen gizon aundi gazte batek egiña zin egin dutenak. Karraxiak entzun da urbil– du zirala, ta gizorl ori ikusi ornen ziteken, azkeneko zartakoak ematen . An ikusi zenu– ten gizona, au al da? - Bai, jauna, bai, zalantzik gabe. - Aizu, epaille jauna: aolku bat emango nizuke, ez bazera beñepein ni galtzeagatik ari. Or lekuko egiten duten oiek baitu itzazu. Oien artean aurkituko dituzu orko iltzalleak. - Ez dit ire aolku bearrik. Ni epaille nauk. I, berriz, errudun. Ik erantzuiok nere galderari. 118