BCCCAP00000000000000000001805

GUDA ONOOA Len esan degun bezela, noizbait guda bu– katu ziteken. Aundiak beren lekuan geratu itun; mendekoak, berriz, etsaien eskuetara saldu ziz– kiteken. Batek ala besteak irabazi, ajola aun– dirik etzitzaienak itun, danak ere, aiek. Agin– tarien tartean euskaldunik bai al uan? Orduan asi uan askoren istillua. Gudatea baño, ondorena txarragoa dala ziotek; gaur ez noski, baña or– duan bai. Orduan guda, batzuk egiten ziteken. Atzean bizi ziranak, jakiña, gose ta miseri go– rriak igaroko zizkiteken; baña, lasai ezpada ere, gaur aña eríotz-arraisku gabe. Aurrean zebiltza– nentzat itun arraiskurik gaiztoenak; aiek baize– biltzan beti aurrez-aurre sutan, eta bala artean bizi zanari, noizbait egokitu egiten uste gabeko sastakoren bat. Gaur, ordea, aideko egazkin oiekin, urrutie– neko txokoraño zeramatek guda eta eriotza. Gaur, seguru dagon txokorik ezin leikek arki– tu. Ezin pentsa-alako kalteak egin lezazkek gaur gudateak. Europa'ko azken gudari begiratu bes- 57