BCCCAP00000000000000000001805

ATEA ZABALDU Andik zazpi bat illabetera -inguru xamar izango zan-, bazkalondo batean urrutizkiñez deitu niñuten: Loiola gañeko gaixotegi berrian zegola Joxe, eta, ikusi nai banuan, joateko lenbailen. Lekutara eraman dute! Zer gertatu ote zaio? Urrengo goizean, lokatz artetik ezin atera– rik aldapa gora ninjoala, ekaitz biurria baizebi• llen, auzoko andre xar bat topo egin nuan eta onela galdetu zidan: - Joxe ikustera joango zeta noski? - Bai, alaxe noa! - Gaxoa! Zeñek esan bear zidan? lgande- -goizean ementxe bertan topo egin gendun! «As- tigarraga'ra noa! Amarretako meza entzun nai nuke ta berandu xamarra izango det noski! » esanta, udaberriko txoria bezin alai ta arin, ko– rrika txikin jetxi zitun aldapa oek danak. Men– diaren beste aldean ezkutatu zan arte, inbiriz egon nintzaion begira. Ura baño amabost urtez 269