BCCCAP00000000000000000001805

Alderatzekorik ere, ez genin uste ainbeste– raño errea izango zanik. Ikustera joan ziranak, triste, buru-rnakur, etsiak etorri itun. Jainkoak ez bazuan rnirariren bat egiten, arenak egin zula, sendagilleak esan zieteken. Gordin ta soill esan zieteken egia. Semea, beti izan uan txiskeroaren etsaia: - Naiago nikek txiskero-egilleeri aztuko ba– Iitzaieteke txiskero egiten! Askotan entzun nioken nik ori, eta azke– nean txiskero txar batek galdu zin. Lanean asi aurretik, bi lagunen artean bete ziteken motorra, ondoan bosten bat litroko ga– solin-bidoi erdi ustu bat zeukatela. Sernearekin zegon lagunak, zerbaitetarako piztu ornen zin txiskero txar bat, uste gabean bidoiko gasoli– nari su arraraziz. Motorraren inguruko gela txi– ki ura dana txapazkoa ornen uan, eta semeak ala esan ornen zioken: - Utzi akiok bertan gasolin pixar orri su– tan, berdin txaparik ez dik erreko-ta! Ori esanta, kanpora ateratzen así ornen uan. Lagunak etzin olakorik pentsatu. Bere erruz piz– tu zalako-edo, bidoi koxkor ura nolabait artu ornen zin eta leiora tira, zoritxarrez, semea leio aurretik pasatzerakoan. Onen ertza jota, sernea– ren iztarretara erori uan, gasolinaz busti ta su– tuaz. Buru gabe egindako lana! Alare, etzioken iñork lagunaren aurkako itz erditxo bat ere entzun semeari; bein baño geiagotan bai: - Txiskero urde orí! Orduan itun istilluak: oraindik gaua, illun, ta semea karraxika; ara ta onera jauzi batera, 253