BCCCAP00000000000000000001803

Baña bereála jarri uan bidean. Lapurrak. ez baitzuten etsiko, etxera sartu etzanean, nonbait ingu:t;u artan ibilliko zala ta. Aiako Arriko arkaitz eta txarak, ostatuko sukaldea bezin ondo ezagutzen zizkin denak. Ango arzulo, leize ta beste arraixku-lelmen berri ondo ikasia azkeneko bost edo sei urte aietan. Bidean bein baño geiagotan nabaitu zizkin jendearen oiñ-otsak eta urrutiko txistuak. Aien– gatik ez uan batere izutzen. Berdin bazekiken, Joxek esanta, aiek kontrabandistak zirala. Aiek beren irabazi pixarrari lotuak zebiltzaken, eta . etziotela, topo eginta ere, ezer egingo. Aien etsaiak karabineroak itun. Ura ara iritxi zaneko, goiz aldea uan eta non– bait an igaroirn zin eguna. Ez uan, bada, egun argiz pauso orí ematera ausartzen. Bere burua zeramakiken kontrabandotzat eta ura ere karabi– neroen beldurrak. Ainbeste ibilli ta ordu luzetan ezer jan ga– bea, gosea ere etzin lagun ona. Ez al uan luzaro– rako izango. Nondik nora igaro egunez begiz jo zin, eta, bein illundu zuenean, bide zabala igaro eta jetxi uan Bidaso ertzera. Errexena egin zin. Amar metrora urbildu uan. Oiek zeudeken alde batetik bestera, eta tarte orí nola igaro orain? Igari ondo jakin balu, jolas bat besterik ez .uan izango beretzat ura. Orra orain nola beartu dan eta alperkeriz etzin 43