BCCCAP00000000000000000001803

Laurden bat ardo eskatu zioken bere arreba– ri. Au, berriz, esttañu aren bibote aundiak arri~ tzen ziteken. Baña etzioken antzik eman ere. Berak zekarren bixigarri bat jateko, utsik zegon mai hatera urbildu uan. Jaten ari zala, sartu itun ama ta arrebarik zarrena, Begira-liegira jarri uan Txori, ama-alabak arritzeraño. Oartzen baitzan ama, zorrotz begi– ratzen ziela. Baña alabari begiratuko ziola; ez berari. - Ezaguna al den mutil ori? -galdetu zio– ken amak. - Dakidala, ez det gaur arte ikusi. - Kontuz, Iñaxi. Zorrotz begiratzen ziñan. Eta, oraindik ere, zear-begiratuka ar.i zain. Eza– . guna izlin ez ta orrda begiratzeko, nor ote degu orí? - Neska gazte batentzat txarra al da ori? Bibote aundi oiek zerbait aldrebesten dute. Baña egi ontan ez dago olako mutillik. Alkatearen setne'<!k alako amar balio du orrek ..,,,.--erantzun zioken alabak, adar-jotzalle. ....;;; Sáttu al zain, sartu? - Biotzeraño e:Z noski, baña begietara baí. Edozéin neskatxen begiak asetzéku añako muti– lla bada orí. Bllña Txorik, alabari ·baño, .amari geiago be– giratzen zioken. Zeñen pozik esango ziokean nor zan. Baña bere burua saltzea izango zan. 102