BCCCAP00000000000000000001802

egoten giñun geienetan, baña bear bezela jan– tziak. Aiek gora abiatzean, geienok ate-txulotik begira egongo giñun, guregana ate zetozen edo ez jakiteko. Aurrera joaten baziran, beera– koan, berriz, ea nor ate ziran ezagutzen ate giñun. Baña beldurrak, berriz bueltan gure billa etorriko ate ziran. Banaketa bukatzean, arna– sak buelta ematen ziguken. Aitagure bat erreza– tu ta lotara. Urrengo arratsa arteko bizia bage– neukaken. Banaketak asi baño len, serbizioen buru ze– gonarengana joango itun. An ikusiko ziteken atxilotuen lerroa, eta beren agirian zekazkiten izenak billatu, zein geletan zeuden jakiteko. Don Pako esaten genioken zuzendariari. Au palanje-jantzian etorriko uan goitik beeraño. Gizon argal luxax:ta bat uan. Ura etxe barman ikusi ezkero, seguru zegoken iltzeko listarekin zetorrela. Ondarreta'ko baituak, bada, daldaraka jar– tzen giñun: ~Nere atean joko ote dute? Gelarik geienetan iru edo Jau zeudeken. An– go atea jotzean, larritasuna izaten uan barru artan: -Noren izena entzungo ate degu? Nerea? Orrena? Erortzen zana geienetan negarrez asiko uan. Biraoka asiak ere baitun. Baña auek ez itun euskaldunak izaten. Askok bazekiteken nork salatuak ziran. 11 baño len ari barkatzea, ez uan errexa izango. «Egun aundirarte» esanta joango 153