BCCCAP00000000000000000001797

-308- tsalde artan gure abefiko dantzak dantzatu zituztenak. Txikiak eskuz jokatu ditezke lekua meafa dalako. Gañ·erakoak sarez edo eskulatuz jokatu ditezke artarako. difia leku emandiegulako. Ikas· leari erortzean egin zitzayon zauria zornez bete zan bereala eta ur beroz garbitu bear iza,n genion. Mutiko urduri oriek igoti al ba– ditzazu egin zazu laster burua nasten didatelako. Aur ori b_ere anaitxoa bere ondoan ikusi duanetik gogozago jostatzen da. Nai badezute garaiz eldu apaltzaga irten bear zerate. Lekurik izan ~abez elkar estutu eta bultzatu genuen. Aurten seyetako trenean • (bultzian) irten gera igaz lekurik gabe gelditu gifiala .oroitu-eta, berant ~ldu giñalako. Zubia igaro-ta bereala zakurtzar bat aur– keztu zitzaigun len lenik izutu ginduena; baña buruan ukaldi bat eman-ta eratzan nuen. 43.n IKASKAVA Correspondencia en Euskera del infinitivo español Alguien ha dicho que el infinitivo espafiol mejor que modo verbal debería llamarse sustantivo indeterminado. Con esto se explica por qué casi siempre el infinitivo espafiol se corresponde en Euskera por el sustantivo verbal, como vamos a verlo. 1.-lnfinitivo con articulo. S.~ corresponde siempre con el sustantivo verbal. Eztagoka ongi bati ere asko itzegitea el hablar mucho a nadie conviene. n. ......:..Jnfinitivo sin preposición. 1.º-a) Puede suceder que el sujeto de ambos verbos sea el mis· mo, como sucede a veces cuando el primer verbo es de voluntad o entendimiento. Este es el único caso en que el Infinitivo espa· fiol se corresponde en Euskera casi por regla general con el ad- jetivo verbal (infinitivo). Nai det jan quiero comer. • Se exceptúa el verbo jakin que lleva sustantivo verbal. Báda– kigu mintzatzen ya sabemos hablar. b) Aun cuando sea el mismo el sujeto de ambos verbos no se corresponde con el &djetivo verbal en cualquier oJro caso. Bi.ldar zan etortzera temía venir. Aztuko zaigu kantatzen se nos olvidará cantar. 2. 0 -Si no es uno mismo el sujeto de ambos verbos se corres– ponde por el sustantivo verbal con distinto sufijo según los ver· bos. a) Los verbos que indican función de los sentidos, oír, ver, sentir, lo llevan con en. Entzun zuen kantatzen le oyó cantar.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz