BCCCAP00000000000000000001796

268 • "EPAILLA" Irugarrena urteko illautia: / ari da eguna luzatzen. Arratsa berriz, gero ta geigo / laburtu eta moztutzen. Otsaillarekiñ antza txiki bat / askotan duzu izaten. Zuk ere otzak zure gañian / dafizu noiz nai ekartzen. Oraiñ E_pailla aldatua dugu / ta ez du lengo antzarikan. Bazan ill ontan soñu bar barra, / bazan tximixt trumoikan. Bazan aizia, kazkarabarra / bazterrak zuriturikan. San J ose lore izenekuak / jasan itsaso aldetikan. Bota aldia egiñ ondoren, / eguzki pixka neurriakiñ. Luzatu gabe, berriz trumoia 1 orru izugarriakiñ. Tximixta, aizia, kazkarabarra, / lau gauz abek elkarrekiñ izaten zuten sasoi onetan / zer egiña ind~rrakiñ. Epailla illeko eguzkiak buru / gañian norbait jo ezkero, buruko miña egingo dio / ta iges berari aburo. Orrela guri esan d1gute. / Ez negarrik egiñ gero. Ez egon, bada, bere azpian. / Etzaitez egon luzaro. Eza'°utu izan dut Epailla ill auxe / noizbait sargoi eta bero. On da berua bere neurrian. / Geiegia kalterako. Neurriz kanpora gauz onak ere / ez ditugu egokiago. Eska deiogun J aungoikuari / komeni dana egunero. Epailla i1l ontan aditzen'bauzu / bar bar trumoia'en orrua jakiñ ezazu izango'uzula / kosetxa on ta segurua. Ez duzu izango gari txarrarik; / Beteko duzu zakua. Loriak ondoren potokatzeko / sagar, marrubi, udariak. San J osek daukan bedetzi urrenian / atozte, arrantzaliak. Ama Nekalduen jai aurretikan / atozte, nekazariak. Zeru laguntzak gogoz eskatu / ta bildu emaitz ugariak. Antxo bizia, gizen gizenez, / bete iitzatzute sariak. Epaill illaren ogei ta bostian / (ala dioten bezela ) kantatze ornen du lenengo aldiaz / kukuak bere erara. J uaten ornen da orretarako / Erroma zubi erdira, eta andikan etortzen zaigu / gure mendi, basotara. Aize diabru ebakitzaillia / ez bada sortzen ill ontan, millaka loriak egiñgo'ituzte / sorgiñkerik bazterretan. San J osek eta Ama Birjiñak / entzun ezkero otoitzetan, izango dira aberastasunak / itsaso eta lurretan.