BCCCAP00000000000000000001793

Maite itzazute etsaiak Barrura sartu ta senarrari esan zion zer gertatzen zan. Beldurrak aiek ere. Militarren rnuxuak ez baiti– ra beti goxoak. - Guk gure !arruan ezagutu degu zer dan orí. Beste oiek noiznai ernen ditugun ezkero, iges dabi– llen bat ezin gentzake etxean artu. Baiña ez beste ezer ukatu ere. - Lo-tokirik ez ornen du nai. Berarentzat rnendia ornen da seguruena. - Gizarajoa! Iñorekin piatzen ez dalako. Orduan apari on bat ernan zaiozu. Orren antzera bagenbiltza gu ere, ala naiko genduke. - Sukaldera sartu eraziko det orduan? - Bai, bai, agian gurea ere orrela ibilliko da Bil- bao alde ortan ta. - Neri ere burutik pasa zait pentsarnentu ori. Baiña ez naiz esatera ausartu. Onda apaldu zuen. Guda zital artako berriak ernan ere bai. Au, sartzen zan toki guzietan eskatuko zioten. - Guk ere badegu serne bat Bilbao alde ortara joana, Jesus izenekoa. Etzenduten elkar ikusterik izango? - Aundiz nere rnodutsukoa, arpegi garrí, sudur luze xarnarra, zuen alaba gazte orren antz aundia ar– tzen diot. - Orí da. Bat ernakurnea ta bestea gizona izatea. - Azkeneko lau illabete auetan batalloi batean ibilli gera biok. - Badituzu orduan aren berriak? - Orain arnabost eguo arteraiñokoak bai. Andik aurrera ez, eta esango dizut zergatik ez. Eraso aundi baten beldurra genduenean, launaka ta bosnaka in– guruko errietara joaten giñan atsedentzera. Neri ta beste iruri, ura tartean zala, goizean aurrean geunde– la eme asko, aidez ta legorrez txikitu zizkiguten gure 142