BCCCAP00000000000000000001793

Joakiñen odisea 1 bat artu. Etzeu~an presaka ibilli bearrik. Zetozen egunak bereak zftuen. Oso leku segµrua zan ura beretzat. Etsaiak nola pentsatu bear zu~en aldegin zuenik? Adiskideren ba– ten etxean egongo zala sendatu arte. Uste gabekoren bat ezik, lasai lo/ egin zezaken. Piztien beldurrik ere etzeukan. Soiñ~an zebilkien jantzia besterik etze– rarnan, eta send~gillearen alabak ernan zion pardelt– xoa, janaria ale$ia. Ondo bazkaldu zuen ta, apaldu ordez, goizerakq utzi bearko, indar berritzeko. Arkaitz bate1l babespean etzan ta aingeru guarda– koren eskuetan prriz, Bilbao'n galdu zituen lagun ta bere etxekoetza:z¡ oroituz, lotan geratu zan. Oiñazeak oiñaze, zauritua(en aunditua jetxi ta bai ederki igaro ere arratsa. • Goizean, xolxo, birigarro ta txorien zalaparta alaiak esnatu ztjten. Oiek ere gaur baiño ugariago ziran orduan. gararnan rnartxa ez badute rnozten, neska-rnutillen l::jiraoa besterik ez darion rnundu ne– gargarri bat ger*tuko zaigu. Bere buru gaiñeko ari– tz-abar baten ptjntan birigarroa así zitzaion kantari. Ari entzuten lilh/uatua, aztu zitzaizkion unetxo batez bere istillu guzialc Mendian jaio dan batentzat ain da zoragarria. • «Frantzisko Peuna txoratzen ornen zala oiei en– tzuten? Ez da ~atere arritzekoa. Neronek ere non nengoen aztuta ~rduak pasa izan ditut, oien kantuak lilluratuta. Biraqa besterik ez dakarkiguten auek, ba– laz bertan ilko h}teke birigarro gaixoa. Orren biotzak bai pakea dauk~la; ta ori, nai duenak entzun, kantuz zabaltzen du be¡re inguru guzira. Ez giza-ernakurne auek bezela. M~nduko errege ornen gera gu, bazter guziak txikitu ~a ondatzeko. Bai; kantari ari dan orrek daukan g</)rrotoa baiño geiago ez balego gure biotzetan, ez negoke ni orain nagoen lekuan. Orrek ere etsaiak badifu, baiña ez gorrotoagatik. Ori peka- 137