BCCCAP00000000000000000001791

Aztia usnari bira, baiña ez laguntzeko asmoan. Gizarajoa! Ori da errematea, ori! - Zubia ando igaro ta gero egin zioten azio kas– kar ori. - Nola dakizu? - Emen elkarrekin apaldu baigenduen, goiz xa- mar gaiñera. - Orduan, itzegin zenduen berarekin. - Bai. Izan nuen ostatu ontan Antonio besarka- tzeko zariana. Gizon bikaiña, bibote motz ba– tzuekin, sasoiko ta gaztea oraindik. Arek, saltzeko ere bazeukan osasuna. Beti bezela, umoreko ta alaia. Oso suerte ona izan zuela esan zidan. Emen txalet bat erosi ta bertan bizitzeko asmoan zetorrela. Eman zizkigun bere gorabeeren berriak. Au, Prantzia alde– tik datorrenarentzat oso tirabidean baidago. Onda– rrabiarrak ezik, probintziko etorkiñak ere emen ar– tzen dute ostatu, mugatik lenengoa au baita. - Gizarajoa! Emendik etxera bidean norbaitek il zuen, bada! - Esan nion arratsa pasa ta joango zala. Baiña etzuen nai. Izan ere, bere gurasoekiko maitasunak geiago zezaken. »Arrikada batean daukat etxea ta bereala an naiz ni» esan zidan. Arrituta zegoen: an– dik aintzindari bat biali zuela, bere alabaren senar– gaia; geltokira ertengo zitzaion itxaropenetan etorri zala, baiña etzala azaldu. «Zer gertatu ote zaío arí?» z1on. - Eta illa billatu zuena zer moduzko gizona da? -galdetu zion Joxepak. - Noiznai emen degu nagusiarentzat gauza billa. Iñozo xamarra ematen du. Baiña uste det itxurak 96