BCCCAP00000000000000000001791

Aztia usnari neke ta ixtilluetan diru pixar bat eginta, norbaitek il ta ebatsi. Arnaika aberasten ornen dirala orrela. Orain urte batzuk onak pasa bear zituena... Iñork etzekien ezer, baiña zerbait esan bear. Geiena, ordea, Iñaxio zigor– tzen zuten: - Beste egitekorik gabe andik onera biali ta etzuela nagusirik arkitu? Gezurretan ari dek gazte ori, korreotik bestek artu zizkiola eskutitzak kontu kontari. Bere lana dek ori. Nagusia il ta diruak ebatsi ondoren, lasai zebillek aren alabarekin. Ez badu ori lenbailen baitzen, etzeukak epailleak pularnentu aundirik. Diru rnordoska bat bai ornen zekarreken ta. Ernaztea ta alabarengatik etzuen iñork gaizkirik itzegiten. - Ori Ondarrabian billatzen badute, ez dek izan– go atsegin. Bere etxekoak, adiskideak, batez ere ertzain ta guardiazibillak, igaro zituzten inguru guziak, Jaiz– kibelko rnendiak barrena, ango piñudi ta artzulo, zakur ta guzi, denei galdetuz. Baiña iñon etzuten aren aztarrenik billatzen. Bidasoa inguruan billatu ornen zituztela odol arrastoren batzuk. Alare, nork zekien zerenak? lbai ertz guzia goitik beeraiño aztertu zuten legorrez, eta urpekoak urez. Alare, Antoniorik etzan iñon azal– tzen. - Urak itxasora erarnango zuen -zioten batzuek. Arnabost egun luze joan ziran, eta etzala aren aztarrenik. Etsi ta askok utzi zioten lanari. Etzala ernen illa izango, edo agian aldegiña, beste lasaiago– ko bizirnodua pasatzeko asrnoan. 88