BCCCAP00000000000000000001791

Amari erasoa Elkar ízketa au guzía entzuten zuen neskameak, eta naígabetua zegoen. - Salatu egíngo díñat ník ura. - Orra or komerí orren arrazoía. Iñaxio, nere laguna, galdu nai dezute, lekuko oiekin batera sala– tuta. Garbí-garbí agerí da. Zuen asmo guzía orí da. - An íkusíko díñagu arrazoia nork duen. - Begíra, ama: pauso txar orí eman baíño len, arrazoítara jarri zaite. !rungo zinetik atera ta etorri gera. Etxe ontako ataríraiño lagundu dít. Emen iru gízon zurekin ikusí ditugunean, «Zer gertatzen da or?» galdetu díot ník. «Beldurtzen bazera, sartuko gera biok» erantzun dít. «Ez; adískideak dítut» esan diodanean joan da erríra. • - Seguru bazekíñat, ordea, ura zala. - Ama, gezurra esateko ere talentua bear da. Bestela, Iñaxiori bi lekutan batera egoteko doaía eman dio Jaínkoak. - Salatu egingo diñat. - Or konpon. Orregatik ez dute urkatuko. Zuri eraso badizute, neri ere ez didate pakean utziko. Baíña etzaizkit, zuri bezela, jolasera etorriko. Aita– ren íltzaillea bizi da, ama. Asitakoa bukatu naiko du. Ni, beraz, etxe ontan ez nago seguru, ta aitonaren baserrira noa, bein baiño geiagotan esan didate ta. Agur ta ondo lo egin. Berdin nork lagunduaren pal– tarik ez daukazu. Noiznai sartu giñezke ijito kuadri– llan. Neskameak, naigabez, ala esan zion: - Mutilla zurekin onera etorri da? - Bai. Atea ere berak jo du, ta sartu nai zuen. 115