BCCCAP00000000000000000001790

tut. Aiton-amonak jaso ta haserriari etorkizuna nik emango diot. Orí al da iges egitea? Epaillea arrituta geratu zan gazteak emandako erantzunekin. -Orregatik auzi egiten al dik aitak? -Nik ez dakidan tarteko ezkuturen hat ez hadago, hai, jauna. -Ondo zegok. Berriro laster deituko zaituztet. Baiña i aitonarekin etorri. Ura gahe etzegok auzi au ondo erahakitzerik. Andik egun hatzuetara irurak deitu zituen. Pru– dentxio, here aita an ikusi zuenean, sumindu zan. -Auzi ontara nork deitu zaitu? -Epailleak herherak. Orko gora-heerak Josetxok kontatu zizkionean, nere herri gahe ezin zitekela zu– zen erahaki auzi au. Zer uste dek:' auek orren ezjaki– ñak dirala-edo? Urrats txarra eman dek ori, Pruden– txio. -Nere semearekin ez ote daukat nik zer ikusirik? -Baita heste geiagok ere bazeukatek or zer iku- sia. Baiña ajola gutxi iri. 1k baserria nai uke saltze– ko. Auzi au aitari egiten diok; ez semeari. -Ez da ori egia. Nik semea deitu nuen. -Orrekin hatera haita ni ere. Nor izan haintzan, ez genin orrela ihili hearrik. Semearen erantzunak entzun zituenean, onen bitartez ni deitu nioken. Eto– rri nintzanean, ala esan zidaken: «Zu gahe ez dago auzi au txuxen erahakitzerik; eta, semea deitzean, atoz zu ere arekin hatera». Arazo au hein hetiko hu– katzeko asmoan etorria nauk. Nere interesak bahes– teko ez ote daukat eskuhiderik? Irurak hatera deitu zituen. Baiña Prudentxio asa– rre sartu zan, eta lenengo galdera oni egin zion: -Auzi au egiteko zer dezu semearen aurka? -Oraindik emezortzi urte hete haiño len etxetik iges egin digula. 95