BCCCAP00000000000000000001372

DE PRAESENTIA REAL! CHRtSTI Certe Christus, his in verbis, aliquid vult corrigere, crassum videlicet realismum, quo praeoccupabantur mentes Judaeorum murmurantium. Nam, sicut ait Stus. Cyri– llus Al.exandrinus, illi "invitati se ad belluinam aliquam crudelitatem putabant, ita ut carnibus quidem vesci inhumaniter et sorbere sanguinem juberentur, et quaecumque vel audita solo horrenda sunt, /acere cogerentur. Non enim mysterii illius decus no– verant, ·et pulcherrimam ob 'ipsum excogitatam dispensationem, sed illud apurl, seme– tipsos utique versabant: Quomodo corpus humanum aeternam no'bis vitam inseret?" (19). Quia igitur ·Judaei invitati existimabantur ad bestialem Christi manducation~m, dentibus nempe premendam et stomachú- digerendam more eorum quae in macello venduntur, Christus voluit eos corrigere et docere non ita esse, sed alio modo longe diverso magisque- spirituali. Quare "cai·o" in praesenti, per oppositionem ad "spiri– tus", significat intellectionem carnalem, ita ut sensus sit iste: Ad intelligentiam hu– jus veritatis nihil juvat cogitatio carnalis, sed opus est vobis alia, quam per solam fidem poteriti(S acquirere. . . Sic Stus. J oannes Chrysostomus: · "Quomodo ígítur ait: Caro non ·prodest quid, quam? Non de sua carne dicit, absit; · sed de his qui ·carnaliter accipiunt quae dicun– tur" (20). Ita multi alii Patres (21). Adest et alía hujus loci interpretatío, quae est Sancti Augustini: , Caro mea carnaliter devorata, id est, a spirit1;1, meo sejuncta, non prodest quid– quam; e contra, caro mea, quae est unita dívinitati, instrumentum est ad animas vi– vificandas; jamvero vos intellexistis priori modo, non al~ter ac si ageretur de man– ducatione ·carnis anim!llium, quae in ventrem :vadit et in· secessum. emittitur: "Sic titiam nunc caro non prodest quidquam, sed sola caro; accedat spiritus ad carnem •t prodest pl1;1,rimum. . . Spiritus ergo est qui vivificat, caro autem non prodest quid– quam, sic1;1,t ílli intellexerunt carnem, non sic· ego 'do vobis ad manducandam carnem méam" (22). · Objectio át: , Admisso ;ensu proprio, jam non potest defendí contra 'haereticos non esse nece– Mariam communíonem suó utraque speC'ie; C.hristus enim ,dicit: "Nísi manduc.averitis earnem INlii hominis et biberitis , ej1;1,s sanguinem, non habebitis. vitam in vobis". E;rgo sensu metaphorico intelligi debet serrno Chr-isti, et ideo sermo non ..est in hoc loco de Eucharistia (23) . · Responde(): Revera haec fuit ratio cur Cajetanus, aliique pauci theologi catho– lici in re tanti momenti erraverint, dicendo sermonem Christi inteiligi oportere ad litteram de manducatione spirituali ChrisH abstrahendo, tam a manducatione sacra– mentali, quam a manducatione spir1tuali sacramenti in re vel in voto (24)., Sed vano timore decipiebantU:r, nam Christus intendebat tradere praeceptum de sui manducatione, non vero de modo manducatio:r..is loque.batur (25); sic enim sta– tim addit: "Qui manducat me, vivet propter me'•:.,:et .nullam mentionein facit potatio– nis sanguinis. Caeterum haec omnia clariora fient postea, quando explicetur quomodo, tam sub una, quam sub. altera specie sit totus et integer Christus, aliqutd 111cilicet vi ver– boruth, et aliud vi realiB concomitantiae. (19) (20) (lll) (22) (23) (24) (25) 2418; l&uoh, '• In Joali., Hb. 4, c. 8; MG, 73, 6ÓÓ, Cfr. Wiseman, loe. cit. Cfr. lllaldo11,atus,· in h. l. In Joan:., tr. 27, n. 5; ML, 35, 1617. Cfr. l'ranzelin,· loe. cit., pag. 31, 3<;1, Ita Cajetanus, in 3, q. 80, a. 12. Cfr. Stus. 'l'homas, in Joan. VI; Billot, in Dict. theo1.,· art. Eucharistle,