BCCCAP00000000000000000000798

nepote exarata, « sibi 1arg:ita al)jis ~d qu?s·•••spectat Jacultate, imo expresso superiorum Religionis iussu,jndictaque obedientia, huc mue jn proximas imo in '-remotas ab· llac urbe nostra te- · giones passim transferri, ad curandos .·. aeg'ros nobilitate ac di– gnitate praestantes necesse 'habuit. Sic excepere eum Mantua, Bononia, Mntina, Mediolamim, >aliaeque Italiae civit,ate·s illu.,: striores, in quibus 11011 semel Sedula ipsiu~ operaposcebatnr, et ab aliisquibus -magno erat ih pretio. Prae· ceteris autemvaletú– dini serenissiniorum Mutinae principum utiliter praefuit »(l). In naturalibus remedii8 exquirendis füit periti~simus:Fran-· ciscus (Cavallo) a Scicli (i" 1662), qui postquam laúrea medicinae insignitus fuerat, capuccino habitu ind_nitnr ;. uti archiater reme– dia proposuit Mariae .A.nnae .A.ustriae reginae Hispaninrum, imperatori Leopoldo, ducibus Oenipontanis, atque InnocentioX, ., praeterea auctor exstitit plurimorum remecliorum (2). Magnnm quoqne adeptisunt nomen sic dicti arcbiatres de Lon vre, nempe PP. Henricus a Montbazon (abbé Rousseau) ("tl694) et Tran– quillns ab Orléans ·(i" 17ú9), •· qui exennte saec. XVII opera de rebus medicinalibus .conscripsernnt ét edid~rnnt, utque .medi– cinam .commodius .exercere possent, a,clhenedfotinosn1?nachós Cluniacenses sese contulerunt (3). Leo a, MedioJ ano (t 1671), laicus .provinciae. Tlisciae, erudito hactatu disseruit de . phtbisi et siphili,• quarum naturani explanavH una cum>remediis •adhi– bel'.ldis (4). Fói;tunatusa .Rovigo (1638-1701) specialimodobota– nicam •. medicinalem ... exco1ui1i, ·llt .... modo ..·videbirnus.· Felix a Ber– gomo (Hil0-1702), iiifümarius provinciae.Brixiensis; ubi •· diuhoc munere perfnngitur, duo opera adrem1nedicam ·spectantiare- · liqnit (5). • Bernardus (Oannura) a Castrogiovanrli (fl734) .Titi (1) of AOOJl924, t. XL, .p. 276. Methodns exponi tnr in opere an. 1616 edito: De rara vulne1·mn inedicatio1ie, oni ; postqnam· ·oapnooinns faotns est nddidit: 1'ractat1iB quo rai'a viilnertt1n curatio dejenditui· •contra• Senert1rni, quo diffioultates a D. Sennert contra · ipsnm prolatas evertit. In quosdam celebres rnedioos (v. gT. A. Belloste, D ., Sanoassini; D. Zeochini, L. Settala, J. A. Brambilla) inflnxum exeronit; áecl oíns theoriajmpugnata éat a, R. Cal vi. ·.. . . . i (2) Of: •EDOUARD D'AT,EN90N,· .Pomll-e de vipei·e et 01· potable, i¡j Étndes JJlranc., 1912, t. XXYIII/p. : 85~96, . . . . · ·•·· ..· . (3) Cf. M. H. DAVID, L'abURousseau, .loe. cit.; Étud. pfonc., 1912/t.XVIII, p. 85, (4) · Cf. ·• E. Dú, GUERRA, Etisia e 11io1·bo gallico,in. L' Italia Fra1w,, 1932, t. VII; p. 651 sq. ·· · (5) lVnnovo ,.tesoro de1l'arciirzifar-1ndcologioi 0 gálenioifet •o1ti?nfoi o spat•gi,-ici.· Operó;

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz