BCCCAP00000000000000000000798

.praebet. Multa opuscula Jabentibus aun.is conscripta et edita in unum collegit ,an. 1660, quo crisin ·philosophiae aristotelicae .et ·structuram propriáe doctrinae comprehendit (1). Ipse 1ibertate:m in .opinionfüus praediligit, sed eius philosophia spiritu qúódam augt1~tiu¡ano-bonaventuriano pervaditur, atque sequentibus ve~ luti notis .sen characteribus distinguitur, scilicet': a) conatu phi– losophfam liberandi ah exáierato argumento auctoritatis ; b) .conversione mentis : ad obiectivam> realitátem; · c) .. accuratiore studio natilrae.· ..Suis ,operibusAristotelem et peripateticos acriter impugnat .; eius influxus conspicitur in Leibnitz et 0hr. Wolf, ··· et ah aliqüibus>scriptoribns · modernis .llti pJ.'.aecursor systé:matis rosminiani eonside1·atur. Inter füagnos cultores philosophiae saec. XVII recerisetur etiamíuvenalisaNonsb,~rg (i\nani ensis; 1635-1714), qutabnni– versitate Oenipontana « sanctus, vere doctus simulatque humi– lis ». publice celehratus est. 0ompendiata editio eiusde:m operis ' philosoplüci (2), curante ·profossore universitatis Sorbonae J, Fa– bre d'Envieu qui ad placHa ontologistarum., Iuven,alem trahere conatur, in 1ucem pro.lata est (3). Doctrina gnoséologica videtur •conforn1is princjpiis pbiiosopbici:s Valeriani .. Magni, atquesyste- . mati rosminiani praecedit, ita ut inter huius magistri praecur- sores etiam Iuvenalis recensitUssit (4). 0asimirus a .· Tolosa (t rn74), perspicac_issimi intellectus .acu- · mine praeditus, schofastica methodo ' taí:n<. veterum , quam re- (1) Cf. De luce inentiuni et eius imagine; Romae, 1642 et Vindobonae, 1645. Cum huiue'operis dootrina irnpugnata esset, novis eam Toborávit rationibus: De luoe nientiu1n· et eins imagine ex sanctis -patribus Aiigiistino _ et Bonaventiwa, Y'.ndobo: nae, 1646. Hnnc trnctatum denno edidit q11idam philosophns rosminin.nus {Bono~ niae, 1886) onm appendioe Qiiid sentieudiini sit de doctrina J7aleriani Magni, ut a d sententiam .sui nrng istri nostrum philosophum traheret.Jnsnper Vnlerin.nus scrip– si t: De peripatii, de logioa, de pei· se notis, de sylogisnto demonstrntivo, Yarsaviae, 1648; _:__ Principia et specimen philooophiae; Coloniae, 1652. Onmia autern in nnum coUeofo snút: OpM philosophfouin Vale1'iani Magni, Lithomisslii (i. e, <Leitrí:leritt-), 1 660, Cf_Dict, théo/,, cathoL, t . IX, P, II, ooL 1553-1565. (2) So/is intelU{/entiae, cuí non acaédit nox, luiMn indeficienÍi ac -inextingnibile, il– luniina1.is · omneni homineni venionteni in lwnc nwndmn, seu, imniediafam Christi criwi– . fixi intei·nuin magiliterium/ quo veritas . i1liniutabilis onines intus docet sine strepitii i·er~ borwm pér sanam doct1 inarn a veritate auditmn non avertenlein, Augustáe Vind., 16.86. (3) SoUs . intelligentiae lumen:ind~ficienB, seu i1limedfát1wi Dei .· nt Eiitie 1mmmi in- témuilHnagioteriwni, Pa1·ieiis, 1878. . ..· ' (4)- Cf. RoMUALDO DA S. MARCELL0, ~I're Cappwicini precu1·sor( del - Rosmini, · Rom:1, .1924(.Die G1·unziige der lll·n1ninationslehre, i11 Provinz. clei- 1'ii'oler Kap11z., ·t. XXI, p.10'6 s.