BCCCAP00000000000000000000590

egokiena izango zaia esan zien. Ori erabaki zu– . ten, eta aitak emandako soineko polita erantzirik, Josetxo !eze artan utzi zuten. Zerbait jaten asi ziran, eseri-ta. Ala zeudela, atzefitar mandazai batzuek ikusi zituzten, eta se– nidetan zafenetakoa zan batek besteai esan zien -tZer irabazten diagu anaya il-ta, bere odola ezkutatzen badiagu? 0 be izango uke Ismaelda– fai saltzea, ,z;ure eskuak zikindu gabe: gure ana– ya, ta gure aragia diagu-fa. Guztiak artara jati ziran, eta atzetitar ayei, ogei txanponen truke, beren anai Josetxo eman zieten. Aitari zer edo zer esan bear zioten ..... tEta zer gogoratu zitzayen? Soinekoa labanaz ufatu, antxume bat il, c,nen odolaz soinekoa zikindu, ta aitari eraman, esanaz: Au arkitu degu: beofen se– mearen soiiekoa ote dan edo ez ikusi beza. Soifjekoa ikusi bezin laster, Jacob gizarajoak bere semearena zaia ezagutu zuan, eta negafez urturikan esan zuan: Nere semearen soinekoa aa; pizti odoltzale batek jan du; alakoak Joxe ondatu du. · Beste semeak aitaren naigabea arindu nai zuten; banan onek etzuan poztu nai izan: Ez, ez, ez; nik eztiat lufean atseginik izango. Nere se– meagana negafez jetxiko naiz. Gero 1aungoikoak asko goratu zuan Jose ta anayak aren mendeko jati zituan, multiltxoak ametsetan ikusi bezela. Banan orduan heintzat :-: 78 :-: