BCCCAP00000000000000000000590

Aundinaikeria ezufetarafio sartua zedukala esan degu, ta onek andatu zuan. Ona emen ger• tatu zitzayona. . Etxeko-alabaren oinetakoak, ibiltzean soinu aundia ateratzen zuten, kifix-kafax, kifix-kafax ... bafia bereak eta bere lagunenak ez. Etxeko-alaba bano gutxiago ez izateagatik, eta lagunen artean zerbait nabari izateko, aren oinetakoren antrekoak nai zituan, eta ori iritsi arte etzan geratu. <!,Nola moldatuko naiz ni, bere artean esaten zuan, ofe– lako oinetakoak izateko? Buruari lan ez txikia eman ondoan, nolerebait gogoratu zitzayon. Etxe– koandreak oinetakoak non erosten dituan ,ikasi, ta ' kito. Gogoratu bezela, egin ere. Ori iritxi zuanean, tarte batean ara joan zan. Langiie-buru egiten zuanari bere asmoa erakutsi zion, ura erabat gogaitu arte. Aufdikan onela, atzetik ala; ganean au, azpian ura; orpokoa ta mti– tufakoa; oso idikiak edo itxi samafak; lokafiz es– tutzekoak edo ual politak ipifii-ta... Jaungoikoak bakafik daki gure neskak oinetako egiieari. esan zizkan zitzilkeriak eta ergelkeriak, zearo-zearo, langiiea aspertu ta nazkatu arte. Lana efuz sar– tzen zitzayen, ta neska arekin astia galtzeak min aundia ematen zion. Ofegatikan aspertu-ta zegoan gizon gizarajoa. Noizpait irten zan neska lantegitikan, eta etxerantz abiatu zan; bana geyen-geyena nai zua– na aztu zitzayola,bidean gogoraturik, befiz atze– ra etofi zan, eta ufutik samafetik oju egin zion, 74 :-: