BCCCAP00000000000000000000590

ziola. Lan eta indar gauzetan zer esanik eztago; bere aufean gutxi jahko ziran. Itz batean, beti ta toki guztietan lenengoa edo lenengotako bat. Aundiak esan zitzan besteak zirikatzen zuten; eta ofelakoren bat esandakoan pafegiten zioten; bana berak etzuan ezagutzen. Orain esatera noana ger– tatu zitzayonean, sekulako pafak egin zizkaten. Egun batean eizara joan zan, ufutiko landata– ra, epefetara. binetako lodi, laruzko zango-zoro, soineko me-zuriantz, iskiio befi, lasto-txapel, za– kur edefa, ... guztia oso egokia zeraman. Bakafi– kan burua utsik. Erian nekazari bat bazan, o·so eiztari ona; itxufa txiki, banan egazte asko. Ofegatikan guzti– ak Sagu esaten zioten. jUra, bai,, eiztaria! Arotxo landara zijoala,, Sagu etxe aldera ze- , tofen, eta topo egitean, eiza gauzetan asi ziran, onela: Afotxok.-iEper asko al dago, Sagu? Saguk.-;-Ez, mutil; gutxi, ta ondo betizuak. Bat edo bat emen ibiii izan bear dik, eta ederki izutu dizkik. -Beraz ieztezu ezer afapatu? -Bai; gutxi hada ere, zerbait egin diat; ba- nan asko ibiii ta, lef-2giteko eran. -iZenbat afapatu dituzu, ba? -Iru, b~sterik ez. -iAutidiak, ala txikiak? -Emen dituk; onatx. (Zorotik epefak atera zituan, eta Arotxori erakutsi zizkan). :-: 63 :-: