BCCCAP00000000000000000000590

Argia zan maistefa: nagusia baflon argiagoa. Aldi ontan heintzat ori erakutsi zuan. Aberatsa zan au, eta itxaso baztefako efi batera bere etxe– koakin uda osorako joan zan. Zakur eder bat ba– zuan, eta etxea bezela, zakura ere maistafaren z9-intzan utzi zuan. Zakura oso gaizki oitua zedu– kari eta aragia besterik jaten etzuan: ofegatikan, nagusiak eguneko zerbait, eta ez gutxi, utzi zion, arentzat aragia ekartzeko. Bi pezeta. jEz gu– txiago! iAfaio poial esan zuan maistefak: izakufak aragia besterik jaten ez duala? iIkasi bearko du.. ! iEgunean ainbeste ofela ondatu? Ez nik... Aragi– rik jan gabe egoten gera gu... Gafiera, lanegin gabe poliki irabaziko det. Txanpon oiek neretzat gelditu-ta ikezkarikan etofiko al zait? jEz.. !· Nik eztiot zakufari kalterik egiten, eta geroko obe... Orain ez dakiena ikasiko du ... Gero merkeago bi– ziko da... Zakufak .bafio zerbait geyago gerala gu, uste :det. .. Ez Jaungoikoaren, ez eta beste inoren aufean ere, ez detala utsegiten uste det. .. iAberats zatar auek egiten dituztenak..! Au guztia gogoan erabili-ia, zakura sarob.ean sartu zuan, eta ezertxo ere jan gabe egun osoan euki zuan. Utengo egunean, atea idiki ta ogi puska bat bota zion; bafia zakufak ogiari usaia artu, ta ikutu gabe utzi zuan. Maistefak, ori ikustean, ogia !u– fatik artu zuan eta mufiegin zion, esanaz: -JEz al dek ogia nai? Kristauen jana izakufak nai. ez? Ne- :-: 262 :-: