BCCCAP00000000000000000000590

diak, besteak bano trebe.agoa... Mutil egin za.. nean beste ainbeste... Ezkondu ezkero zer esanik eztago ... Besteekin izketan zegoala umeak aitatzen bazituzten, lenengo tokian bereak; edo edertasu- · nean, edo indafetan, edo ontasunean, edo sotilta– sunean, edo era guztietako zintzotasunean. c!_Abe– re, egazte, lur eta soroak, idi-uztari ta ipurukoak, gurdiak? Aren abere ta tresnak, erian onenak be– intzat, eta inguru ayetan ere naiko lana obeak ate– ratzea... Eguraldiak asmatzen, azi ta landareak berezten, noiz erein, noiz aldatu, birlandatu, noiz jofatu, noiz bildu bear ziran eta ·nola, gafierako gora-beretan ere etziola ifiork eramango, afo-afo esaten zuan. Itz batean, bera ta bere gauzak beti goi-goiean jafi bear izaten zituan; eta ala etza– nean zer edo zertan gogor egiten bazioten, suak artu-ta zemai erantzuten zien. Ofelakoa zalako, guztiak bere gisa utzitzen zuten, eta gauzak gaizki gertatuko zitzaizkala eza– gutu afen, etzioten ezertxo ere esaten, eta kalte aundiak izaten zituan. Noizbait konturatu zan jgertaldiak iztun bikafiak dira-!a!; bafian orduko berandu zan. Ona emen argitasun edefa eman zioten gauza batzuek. Zakur eder bat bazuan, eta ura bezelakorik inguru ayetan alerik ere etzegoala beti esaten zuan. Zakura edefa zan, egia; banan akats aundi bat bazuan: ardi-zalea zan. Ardi ta bildotx asko galtzen zitualako, lepotik eldu ta odola edanaz, ~- 127 :-: