BCCCAP00000000000000000000590

Sagar eder batzuek erosi-ta, etxera eraman zi– tuan. Emili txit sagarzalea zan ta amari eskaka asi zitzayon. Amak, berariz, etzion eman nai_izan, eta biak onelako alkar-izketa egin zuten. -Amatxo, sagar batzuek nerentzat le? ' -Ez, maitea; oso edetak ditun, urut-ufutitik ekariak, eta guztiz garesti zeuden. Andre Marie– tan osaba_-izebak eta abar etortzekoak ditun, eta orduko bear zetifiagu. -Ori bai; bafia bi edo iru abek heintzat eman bearko dizkit, ezin iraungo dute, usteltzen asiak daude-ta ... -jBai, zera! Besteak onak izan ezkero, ez ditun ustelduko. Bestel11koak balituzken, egingo ituzken; bafian ~auek? Etzegon bildurik. -Baile? Eman nai ez ditelako aitzakia. Ge– ro ikusiko du: oyek galduko dira, ta beren ondo– koak ere bai. lNola ez, ba? Ori ortan gelditu zan, eta amak sagar guztiak giltzapean sartu-ta euki zituan. Egun batzuen buruan, zerbait bear zuala-ta, Emilik amari giltza eskatu zion, eta sagarak ze– duzkaten gelara joan zan. Ayek ikusi bezin laster, ara alderatu ~an, eta guztiak erdi usteldurik ikusi zituanean, amari bereala oju egin zion: esanaz: -jAmatxo, _amatxo .. ! lEz nion nik esaten? Ofa sagarak, guztiak usteldu-ta daude. Nik esan bezela, txarak kendu izan bagenitu, etzan ori gertatuko ... 124