BCCCAP00000000000000000000590

Egun. batean .aitona etzan etxetikan irten, eta minez zegoala.efian laster zabaldu zan. Efamun– txok ori ikasi zuanean, gurasoai zerbait eskatu t.a eraman zion. Gurasoak mutiltxoaren biotz ona po~ zik ikusten zuten, eta aiton zafak ezeren beafik . i1 arte ikusi etzuan. Efarnuntxok guzti-guztia era– maten zion, gurasoak eman-da. Osasunean bezela, minez zegoala ere bere lagunik onena Efamuntxo izan zan. Egunero ikus– talditxo bat egiten zion, eta aitonak bear zuana ofela ikusten eta ikasten zuan. Sendakin jaunak aitona oso gaizki zegoala esan zuanean, Elizakoak egiteko ta guztia Efarnuntxok esan zion, eta ura il arte antxe ibiii zan. · · · Aitonaren azkeneko itzak Efamuntxorentzat izan ziran. jSari edefa.! Biotz osoz eskefak eman zizkan, eta b'erari egindakoak Jaungoikoak gogo1;1n izango zituala esan zion. Indafak aitzen zitzaizka– la ezagutu zuanean, azkeneko aldiz Agur esan zion eta il zan. Efamuntxok negar ta guzi egin zuan; bafia nolerebait poztu ere bai, azken arte alegifiean lagundu ziolako. Ufengo gabean, ametsetan, ikuskizun goz9- gozo bat izan zuan. jaungoikoaren aufean aus– pezturikan, Efamuntxo beretzat nolakoa izari zan aiton zafak zeruan jaungoikoari esaten zion. Zar– tzaroan asko laguntzen ziola esaten zion, eta on– doezean ere beste inork bano geyago.' Beragati– kan, arentzat bedeinkapen eta doai ugariak gauza guztietan eskatzen zizkala. Eta Jaungoikm1k, ifi- :-: 1)7 :-: 7