BCCCAP00000000000000000000590

fa zenbait aldiz Bere gogoa garbi erakusten du. Ori ipui ontan ikusiko dezu. Eri bateko aiton zar bat eskean ibiltzen zan. Baldar-baldara zan, txit utzia, oso gaizki jantzia. Soineko zikinak eta zoldaz beteak jazten zituan. Ganera traketsa, giza-txar bat. .. Oregatikan nes– ka-mutiltxo guztiak paregiten zioten. Bazuan, alaere, gauzon bat, oso edefa; es– ker-onakoa izatea, ta on egiten ziotenen alde jaun– goikoari maiz. otoitz egitea. Oregatik, akats guz– tiak alde batera utzirik, askotxo ziran erian, efu– kitu-ta, ondo begiratzen ziotenak. Efamuntxok asko laguntzen zion. Batean etxera bidean, bestean eskean ufuti ibiii bear zua– nean, edo iiunabarean oso gutxi ikusten zualako, baita gurdi-arin eta tarantak gelditu gabe ibiltzen ziran tokietan. Noiz nai alkarekin egoten ziran. Aiton gizarajoak poz aundia artzen zuan eta mutil– txoaren soifi ganean eskua ipinirik, oso ederki ibiltzen zan. Efamuntxok, lagunduaz ganera, txan– pon batzuek eta ogi puska edefak ematen zizkan, gurasoak beretzat ematen zizkatenean. Auek abe– ratsak ziran, eta mutiltxoak txanponak ugari iza– ten zituan. Gauz abekikusi-ta,aitonari biyotza higuintzen zitzayon, eta oso samurturikan, mutiltxoaren esa– ten zion Jaungoikoari aren alde otoitz biziak egi– ten zizkala, ta il arte egingo zizkala. :-: 96 :-: