BCCCAP00000000000000000000548

DE OBJECTO MATERIALI FIDEI, th. 8, n. 764-765 565 per multas testes, haec commenda fidelibus hominibus, qui idonei erunt et alias docere» (8). Jamvero haee omnia nobis sunt revelatio mediata. Tandem praedicatio apostolica est verbum Dei: «Ideo et nos gra– tias agimus Deo sine intermissione; quoniam cum accepissetis a nobis verbum auditus Dei, accepistis illud, non ut verbum hominum, sed (sicut vere est) verbum Deh (9). Ex Patribus.-Patres eamdem doctrinam tenent ita ut, juxta ipsos, a deposito fidei nullatenus liceat separari: Didache: «Custodies vero quae accepisti, neque addens neque de– mens» (10). Stus. Polycarpus: «Ideo relinquentes vanitatem multorum et falsas doctrinas, ad traditam nobis ab initio doctrinam revertamur» (11). II.-QUOAD REVELATIONEM PRIVATAM. Haec omnia, ab illis qui ea acceperunt, possunt credi fide divina, sive pertineant ad Deum primum credibHe, sive ad practicam directio– nem agendorum; nam supposito quod de facto revelationis certo cons– tet, idem -est motivum assensus, nempe auctoritas Dei revelantis, ac in revelatione publica. 3. 0 ) Immo etiam virtualiter revelata, dummodo ista exprimant propril,ltates metaphysicas vel necessarias doctrinae formaliter rcvelatae. 765. Sententiae diversae.-Circa hanc quaestionem non parva. fer– vet apud theologos disputatio, nam 1. 0 ) Aliqui dicunt quod virtualiter revelata nullo modo sunt nec esse possunt objectum materiale fidei ante earum definitionem ab Eccle– sia (12), bene vero post earum definitionem ab Ecclesia, quoad metaphy– sice connexa, non vero quoad physice connexa (13). 2. 0 ) Alii, e contra, dicunt quod virtualiter revelata sunt objectum ma– teriale fidei divinae, etiam ante eorum definitionem ab Ecclesia .(14). 3. 0 ) Alii denique dicunt quod virtualiter revelata non sunt objectum materiale fidei nec ante nec post eorum definitionem ab Ecclesia, sed (8) (9) (10) (11) (12) (13) (14) II Tim., 2, 2. I ad Thesal., 2, 13. Didaehe, c. 4, n. 13; Funk, 1, 14. Ad Philip., 7, 2; Funk, 1, 304; cfr. TERTIJLLIANUS, De praescript. haeret. PL.. 2, 50; ÜRIGENES, De principiis, lib. 1, praef. 2; PL., 11, 116; STUS. VIN– CENTIUS LmINENsrs, Commonit., 9, ubi haec habet : «Annuntiare ergo ali– quid Chr1stianis catholicis praeter id quod acceperunt, numquam Ucuit, nusquam licet, numquam llcebit : et anathematlzare eos qui annuntiant aliqmd praeterquam quod semel acceptum est, numquam non oportuit, nusquam non oportet, numquam non oportebit». Journel, 2169; PL, 50, 649. Ita SUAREZ, De fide, disp. 3, sect, 11, .n. 7; MOLINA, in I, q, 1, a. 2, disp. 1 et 2; DE LUGO, De fide, disp, 1, sect. 13. Ita SUAREZ, loe. cit., n. 11; DE LuGO, loe. cit., n. 272, et alii multi modernl inter quos MARÍN Sor.A, O. P., La evolución homogénea del dogma, Ma• drid, 1924. Ita VASQUEZ, in I, disp, 00, e, 3.