BCCCAP00000000000000000000548

496 DE GRA'TIA CHRISTI, th. 29, n. 657-658 b) Libera, ita ut adoptans sua libertate plane fungatur. e) Cum intentione communicandi suam haereditatem; haec con– ditio tam essentialis est ut si ipsa abesset, nulla revera existeret ad:Jptio. 2.º) Ex parte adoptati requiri tur: a) quod sit persona extranea, id est, quod non habeat eamdem na– turarn v1 generationis naturalis. b) quod adoptioni constmtiat. Jamvero haec omnia adarnussim verificantur in iis qui a Deo gra– tis.in sanctificantem acceperunt. Ergo dici debent, et sunt, filii Dei adop– tivL Sufficiat in praesenti probare quod ex parte hominis vera sit ex– traneitas respectu Dei, et quod ex parte Dei vera sit eommunicatio haereditatis divinae respectu horninis; ca-etera sunt facillima, nec ullam proinde requirunt explicationern. l.º) Ad hominem autem quod attinet, dicendum est quod sit per– sona Deo extranea, quatenus ad familiarn ejus non pertineat, nec ad ejus haereditatern capiendam jus aliquod habeat; verum est quod horno sit creatura Dei, ac proinde r€lationem quarndam ad ipsurn Deurn dicat; at haec relatio est creaturae ad Creatorem, effectus ad causam, non vero filii acl Patrem; quare optim€ Stus. Thomas: «Hamo, in sua natura consideratus, non est extraneus a Deo quan– tum ad bona naturalia quae recepit; est tamen extraneus quantum ad bona gratiae et gloriae; et secundum hoc adoptatur» (15). Et revBra, horno sicut quaBlibet alia natura rationalis, non tan– tummodo €st persona a Deo extranea, sed etiarn physice incapax haere– ditandi bona divina nisi per participationBrn Deitatis gratis a Deo ele– vetur; quapropter horno, per naturarn suarn, servus dici debet, non fi– lius (16). 2. 0 ) Ad, Deum autem quod attinet, dicendurn est quoi ips€ justifi– catis cornmunicet suam haereditatem, id est sua bona quibus ipse dives est; et hoc obtinetur per illam mirabilern participationem divinae na– turne qua consortis Dei €fficimur, aptique evadimus Bliciencli easdem omnino operationes quas ipse Deus elicit. «Si autem filii, et haeredes: haeredes quidem Dei, cohaeredes au– tem Christi» (17). «In quantum Deus ex sua bonitate admittit homines ad beatitudinis haereditatem, dicitur eos adoptare1> (18). 658. Scholion I: Discrimen ínter adoptionem divinam et humanam. Ut haec doctrina de filiatione divina clare intelligatur, oportet aliquid dicere de discrimine unam ínter et aliam. (15) III, q, 23, a. 1, ad l. (16) Cfr, plura testimonia apud FROGET, op. cit,, pag, 308-31J9, (17) Ar/ Rom,, 8, 15 sqs. (18) III, q. 23, a. l.