BCCCAP00000000000000000000548

18 DE VERBO INCARNATO, th. 1, n. 19-21 in regno suo. Sed, post Christi praecticationem, Apostoli jam noverant Messianitatem Christi spiritualem, quam Petrus in hoc loco profitetur, ideoque a Christo laudatur. Respondeo: 1. 0 ) Neque in hoc casu Petrus indigeret speciali reveht:one, quia Christus, jam ab initio suae vitae publicae, apparuerat tamquam Messias spiritualis; ipse enim est, ille Messias promissus, praenuntiatus a Prophetis, etc. 2. 0 ) Apostoli nondum intellexerant spilitualem Christi messianitatem, neque eam intellexerunt nisi post Christi resurrectionem: «Nos autcm sperabamus quia ipse esset redempturus Israel... >> (27). 3. 0 ) Denique ista interpretatio caret omni fundamento. Instant: Sed in hoc loco discrepant Evangelistae, nam Mt. "ita nabct: «Tu es Christus filius Dei viví)) (28l; Me. vero et Le. ita scnbunt: ((Tu es Christus» <29). Ergo si illud Mt. tanti momenti est, cur reticetur ab aliis evangelistis? ; concluden– dum igitur est quod textus Mt. non sit genuinus, sed interpollatus. Respondeo: Solutio istius difficultatis non e.5t difficilis si attendantur f'nis, occa– sio, et desti11atarii evangeliorum ; Mt. scripsit ad Judaeos, qui ideam Me~siae plane concipiebant separatam omnino a divinitate; Me. et Le. scribunt ad Gentiles, pro quibus Christus erat et Messias et Deus (30). 20. 2. 0 ) In parabola vinicultorum (31).-F'ilius, de qua agitur in hac parabola, est ipse Jesus. Atqui ill-e filius est, vero ac proprio sensu, filius naturalis, han-es, per opposition-em ad filias adoptivos. Ergo Christus est verus ac naturalis Dei Filius. Majar non indiget nisi mera declaratione et explicatione ipsius tex– tus; caeterum ita intelligunt Judaei qui proinde J-esum volunt occidere. 3.") Ex inter:rogatione de Filio David (32).-Interrogat Christus: «Quid vobis videtur de Christo? cujus filius est? Dicunt ei: David. Ait Jesus: Quomoio ergo David in spiritu vocat emn Dominum, dicens: Di– xit Dominus Doníino meo... » In hoc textu apparct quod tum Jesus tum Pharisaei conveniant in hoc quod Christus, seu M€ssü:i.s, sit filius David. Sed hoc non sufficit ad intelligentiam t-extus inspirati; quapropter Jesus qur,.erit ab eis: Si Mes– sias est filius David, cur David vocat eum «Dominum suum>? Ergo pro Christo sola ratio messianitati.s non sufficit ad hoc quod appelletur Dominus; inde dicit Christus se aliam habere rationem propter quam David potuerit Messiam appellare Dominuin, -et haec ratio alia non est nisi ejus filiatio nafura1is. «Et nema poterat ei respondere verbum, neque ausus est quisquam ex illa die eum amplius interrogare» (33). 21. 4. 0 ) Jcsus coram Synedrio (34). Nota bene.- Sunt in hoc loco duae interrogationes: prima: «Tu es Christus'1>, cui respondet ipse Christus sibi attribuendo potestatem ju– dicandi totum genus humanum assumendo verba Danlelis: «Amado vt– debitis.. . » Secunda: statim ac haec verba audiunt Pharisaei, scanda- (27) Le., 24, 21. (28) Mt., 16, 16. (29) Me., 8, 29; Le., 9, 20. (30) Cfr. Introd. ad Libros Nov. Testaroenti. (31) Mt., 21, 33-46. (52) Mt., 22, 41-46. (33) Mt.• 22, 46. (34) Mt., 26, 63-65.