BCCCAP00000000000000000000545

768 1 !O. - COJ\L\1A IOANNEUM adest quidem Praefatio in Epp. catholicas, HIERONYMO olim attributa, et conservata in cod. Fuldensi, sed est apocrypha; favet C o mm a ti, sed dum auctor ille ignotus accusat i1ifideles translatores latinos qui, testimonio caclesti omisso, solmn terrestre ponunt, testatur C o m - m a in multis codd. latinis defuisse 29; g) S. BEDA (saec. VIII) non exponit in suo Conunentario I ep. loANNIS C o mm a, quia in suis bibliis (Vulgata) illud non legebat. Sed non tantu111 critica externa authenticitati C o 111111 a ti s contraria est, sed neque critica illterna ei ullo modo favet: Etenim, a) co11text11s illud non expostulat, et potius eo abrum.pitur. Vult enim loANNES demonstrare, fidem in divinitatem Christi esse solide fundatam, utpote triplici testimonio confinnatam: hoc triplex testimonium dicit v. 6 fuisse 'aquam, sanguinem, et Spiritum'. - Et nunc, compendio, ut solet, repetit id quod prius sin– gillatim dixerat; hoc testimonium esse idoneum, quia cum « in ore duo– rum vel trium stet omne verbum >> (De11t. 19, 15; Mtt. 18, 16), etiam istud profertur a tribus: « Tres sunt qui testimonium dant: Spiritus, et aqua, et sanguis... »: unde contextus multo melius fluit sine testimonio caelesti (v. 7), quam cum illo 30. - b) Ordo praepostems quo C o m m a inseritur in an– tiquioribus documentis, nempe post triplex testimmúum terrestre, suspi– cionem ingerit interpolationis posterioris, inspirat:te ab illo: data enim 111aiore testium caelestimn prae terrestrium auctoritate, exspectaretur ordo dignitatis, qui in codd. posterioribus universaliter praevaluit; tcstimonimn cacleste (v. 7), et testimonium terrestre (v. 8). - c) Aliud indicium inter– polationis est usus nominum divinarum Personarum in hoc testimonio: lOANNES numquam in suis scriptis dicit « Pater et Verbum >> sed « Pater et Filius », vel « Deus et Verbum )); unde si phrasis esset genuine ioannea, so– naret alio modo. - d) Praeterea, mutatio formulae fmalis oí -rpE~c; EV Efow, cst suspccta de interpolatione: nam non agebatur de probanda mútate na– turae divinae in trinitate Personarum ('tres unu111'), sed de unitate et de concordia testimonii eorum circa divinitatem Christi; unde scribcndum erat, sicut de tribus aliis testibus, de; -ro iv dcrw in unum sunt, ad unum confluunt. Primus tcstis notus C o m m a t i s est PmscILLIANUS (ca 380) 3 I, qui in suo opere Líber apologetiws, 1, 4 sic illud affert: « ••• tria sm1t 29 Cfr. KÜNSTLE K., Das C. Ioa1111. a1if sri11c Herk1t1(fi... )); p. 27. 30 Qui gcnuinitatem C o mm a ti s admittunt, aptum ncxum statucrc conan– tur sic: 'postquam v. 6 dixit', « Spiritus cst vcritas », rcddit rationem cur sit vcritas: quia Dcus cst, una ex tribus Pcrsonis SSmac Trinitatis, quac simul cum ca testifi– cantur de Christo. 31 Quidam tamen putant C o mm a non fuissc a PRISCILLIANO inventum, sed iam ante cum cum scnsu orthodoxo exstitissc. - Circa locum originis fcrc 01m1es