BCCCAP00000000000000000000545

1 IO. - INTRODUCTIO 767 Post 30 a1mos (die 2 Iunii 1927) Suprema S. Co11gregatio S. Offi– cii publici iuris fecit declaratio11em authe11ticam circa sensum illius Decreti, iarn. ab initio privatim datam, et pluries postea repetitam: scilicet: Dccrctum hoc latttm est ut coerceretttr audacia privatorum doctorum ius sibi tribuentit1m authmtiam « Commatis Ioannei » aut pmitus reiciendi a11t ultimo iudicio salte111 Íll d11bium vocandi. Minime vero impedirc uoluit, q11omin11s scriptorcs catholici rcm plc11i11s i11vcstigarent atquc, a~í;11111Clltis lzi11c indc acwrate pcrpcnsis, w111 ca, quam reí gravitas rcq11irit, 111odcratio11c et tcmperantia, in sc11tcntia111 gc1111i11itati co11traria111 inclinarcnt, modo pro– fitcrcnt11r se paratas cssc starc i11dicio Ecclcsiac, wi a Ics11 Clzristo 111111111s dc111a11dat11111 cst Sacras Líttcras 11011 sol11111 intcrprct@di, sed ctiam fidclitcr c11stodic11di 27. Ita controversia sedata est; et hodie u11a11imi consensu admittitur C o m 111 a 11011 perti11ere ad textum primigcnium S. Scripturae, sed esse interpolatione111 serius i11ductam 28. Profecto, rationes contra authcntiam C o 111 m a t i s , graves sunt et decisivae: nam. a) onmes codd graeci, - praeter c1uatuor recentio– ris originis (saec. 15/16) et influxum latinu111 passos, ignorant C o m rn. a; b) omnes versiones orientales (Syro-Pesch., copticae, aethiopica, ar– mcna) C o rn. 111 ate carent; e) omnes Patres graeci illud ig11orant; illi quoque qtú, ut ATHANASIUS, CYRILLUS Alcx., et Hierosol, et Cap– padoces in controversiis Trinitariis curn. Arianis, Macedonianis, Sa– bellianis, etc. libenter illud adhibuisse11t, si habuisscnt: simile quid diccndum de PP. et scriptoribus latinis, ut HrLARIO, AMBROSIO, Lucr– FERO Calar., Osro Cordub., etc, qui in iisdem aditmctis numquam argumentmn ex e o m rn. ate conficiw1t; d) legitur e o mm a in solis duobus codd i,cteris latinac (sacc. VI/IX), et deest in 50 codd Vul– gatae, et c1uidem in praccipuis, ut Fuldcnsi (sacc. VI), Amiatíno (sacc. VII), Harleiano (saec. VI/VII), Vallicclliano (sacc. IX), etc.; e) S. Aucu– STINUS tcstirnonium cacleste C o 111111 a t i s non legit, ut patet ex ingeniosa deductione Trinitatis quam obtinet sensu allegorico triplicis testimonii terrestris: nempe, in Spiritu videt Patrem, in aqua videt Spiritum Sanctwn, in sangtúne Verbmn; J) Neque S. HIERONYMUS videtur novisse C o 111 m a , cu111 enim saepe in stús operibus loqua– tur de Trinitate, nmnquam appellat ad hunc textum qtú esset tam clarus, sed ad alios, v. gr. ad Mtt. 28, 19, vcl ad Evangcliurn. Ioannis: 27 Cfr. E11c/1 bibl, 3ª ed., m1. 135 s. 28 Ad rem dicit ScHNACKENBURG R.: «... heute wird die Echtheit dieses dogma– tischen Zusatzes, der auch gar nicht in den Zusammenhang passt, von niemand mehr verteidigt»: (op. cit., p. 37).