BCCCAP00000000000000000000545

EP. IUDAE. - EXEGESIS (vv. 20 s.) 755 traditione acceperunt (v. 3). Haec fides obiective sumpta, id est, doc– trina fidei, est utique sanctissima (&.yiw,áTIJ), tum ratione auctoris (Christi), tum ratione obiecti, tmn ratione fmis: ea concipitur ut fim– damentum acdificii, cui hamo per fidem subiectivam (virtutem fidei theologicae) sese inserit. Sed ad hoc opus indiget homo divino adiutorio, quod obtinetur oratione: ideo pergit: « í11 Spíritu sancto orantes». Fidcles, secus ac falsi magistri << Spiritum non habentes » (v. 19), habent Spírit11111 Sanct11m apud se inhabitantem, qui docet eos orare sicut oportet, excitans in eis fiduciam exauditionis, ob spiritum adoptionis filiorum ipsis infu– sum. Et non tantmn fidcles orant in Spiritt1 Sancto, id est, ab Eo moti, sed ipse Spiritus Sanctus orat pro fidelibus (cfr. Rom. 8, 15 - 17, 26 s.). « Vosmctipsos in dilectionc Dei (sv &yá;rn &soü) scruatc ». - Haec est propositio principalis, verbo in tempore finito expressa (,·r¡p·~o'ix,s), cui aliae tres in participio praesenti positae, (« superaedificantes..., orantes... , exspectantes »), subordinantur sicut m.edia ad fmcm; id cst, exprimunt actiones quae ad dilcctioncm Dei sive promcrcndam, sive conscrvandarn., augendam et perficiendam condunmt. - Genitivus 0soü (Dei) designat in hac locutione Drn111 Patrcm, et potest essc sive subiectivus sive obiectivus, et intelligi de caritate qua Dens nos dili– git, vcl de virtute caritatis qua nos Deum diligimus. - Priore scnstt qui inter expositores con11nmüor est, hortatur IuDAS fidcles hoc modo: 'satagite ut neutiquam. efficiamini indigni amore Dei, sed ut semper ab Eo diligi mereamini'. - Altero Sl.'11511 (CHAINE), exhortatio est ad diligendum Deum, et implicite ad ostcndcndam hanc dilcctionem observantia mandatorum Eins. - Sed mclius fortasse dicitur utrumque sensmn in locutione illa contineri: nam cum Deus diligit horn.i:ncn1 (= sensus subil.'ctiv11s gcnit. 0soü), infundit ei caritatem qua Eum di– ligat. Praeterea, fidcles quos alloquitur IunAs iam diligtmt Deum (sensus obil.'ctiuus genit. 0soü), ut ostcndm1t eo ipso qnod cupim1t diligi a Deo, et se servare in Eius dilectione. Itaque, cum dicitur: « Vosmetipsos i11 dilcctionl.' Dó, sv &yáit·n &sou, servate >>, mutua caritas Dei et hmninis intelligitur, modo supra explicato. v. 21 - « Exspccta11tcs miscricordia111 Do111i11i 11ostri Icsu Christi in 1 1 1- tam actcma111 ». Fidei et dilectioni coniungenda est spcs, cuius obiectmn proximmn et simul ratio est misericordia Christi, obiectum vero finale est vita actmia. - Christus, qui paulo antea (vv. 14- s.) cxhibebatur ut Iudex terribilis impiorum, erit fidclibus rn.isericors Salvator, qm eos in vitam aeternam perducct.