BCCCAP00000000000000000000545

EP. IUDAE. - EXEGESIS 747 In v. 3 indicatur fin is scribendi. - IUDAS, magna sollicitudine et zelo erga suos lectores, quos carissimos appellat, ductus, consilium inierat scribendi ad eos de co11wumi salute, id est, de vita christiana, ad quam utrique vocati sunt, et quae ad salutem a Christo allatam con– sequendam ordinatur. Sed ante quam illud consilimn perficeret, co– gnovit ex mmtiis ad ipsmn allatis fidem eorum gravi periculo expo– sitam esse ob activitatem pseudodoctormn: quapropter, praetennisso priori consilio, argmnentum ab adiunctis supervenientibus impositum tractare debet, « neccsse habui ». - Eius finis est enixe eos hortari 17 ad s11percerta11d11111 fidei, quae semel pro semper tradita est sanctis, id est, fidelibus, quaeque proinde immutabilis cst. Pides smnitur híc sensu obiectivo, pro doctrina fidci, quae supponitur efformare deposit11m quod– dain, traditionc trans111issum, et sanci:c custodil'.uctLLlll. - « Supcrccrt<iri jidci ... » 1 8 potest explicari, sive « fortiter certare pro fide », si.ve « fidei inni..xi certare », pro diverso valore praepositionis s:1tl in compositione vcrbi s:1t!Xy0;v[~scr\hx.i. 11. 4 - R a t i o scribendi est act1v1tas subdola perturbatorum. Verbo « s11lii11troicn111t >> gr. 1t!Xpstcr±oucra,:-1 (hapax), indicatur modus frau– dulcntus quo pscudodoctores ad eos intrarunt; qui modus est pariter indicium pravae intentionis qua venerunt, non ut pastores, sed ut fures; pastor enirn. ad gregem in ovile veniens « intrat pcr ostimn »; fur autc1n et latro qui venit « ut furetur, et n1actet, et perdat », intrat aliw1de, furtim et clam (Io. 10, 1 s.). Hi dicuntur cum quodam despectu -rlvsc; &vfrpw1tot q11ida111 lw111i11cs: « qui olim praescripti sunt in hoc iudicium »; hace parenthesis illustratur ex 2 Pe. 2, 1-3, et videtur sic intelligcndurn: 'qui pridem, in pseudoprophetis V cteris Testamenti praefigurati, venturi pracscripti s11nt ad opus perditionis complcndmn, et per illud ad iudicium sen condemnatione1n sibi promerendam'. Sunt impii (&crs~s~c;): eorum impietas refertur praesertim ad mores, quamvis et doctrinam complectatur, a qua illa corruptio morum de– rivatur. - Duabus sententiis describitur corum impietas: a) Dei gra– tiam tranfcrunt in luxuriam, id cst, Dei beneficio (gratia, zcx.ptc;), quo nos per Christum a servitute Legis liberavit, abutuntur ad monnn li– ccntiam 19: b) « et solmn Doniinatore1n (oscr1tÓTY¡'1) et Doniinmn 110- 17 gr. T:'.J.p.Y.a1l0v cst cx/10rta11s, mclius quam dcprcca11s, ut habct Vg. I8 i:n-a',w•1l~scrtht, qua verbum compositmn, cst hapax: pr.icpositio s-;,;l potest indicare perfcctionem scu intcnsitatcm, = ffrtarc _fimzita; vcl fnndamcntum cui quis innititur ad ccrtandum. 19 Contra lrnnc abusum Paulus quoquc Gdhtas praemoncbat: « in libcrtatem vocati cstis..., tantum ne libcrtatcm in occasioncm detis carni ,, (gr. 7'/Í cr:xp;,_l) Gal. 5,13.