BCCCAP00000000000000000000545

728 2 PE. 3, 7 periisse, id est, magnam in mundo mutationem per diluvium conti– gisse (vv. 5-6). Distinguit Petrus in hac pericopa (2 Pe. 3, 5-13) tres phases 1111mdi: a) praeteritam, = mundus ante diluvium (vv. 5-6); b) praesentem, = mundus post diluvium usque ad Parusiam (vv. 7-12); e) futuram, = caeli novi et terra nova, in quibus iustitia habi– tat, et quae cum Parusia inaugurabw1tur (v. 13). Et postquam dixit v. 6 de mundo antiquo per diluvimn deleto, dicit v. 7 de phasi praesenti. 1 1 • 7 - Phasis praesens mw1di, post diluvium incepta, non est de– finitiva, sed aliquando fincm habebit, non quidcm per aquam, ut an– tiquus mw1dus, (obstat enim prorn.issio divina Gen. 9, 8-17); sed per ignem. « Caeli a11te111 qui 111mc s1mt, et terra, eodem verbo repositi s1mt, igni reservati... >> - Status numdi praesentis, id cst, postdiluviani, non sem– per sic durabit; sed sicut prior (« illc tune mw1dus >> v. 6), ita quoque hic intcritui est destinatus: Deus illmn habet repositmn quasi in the– sauro, ut eum suo tempore ignis voracitati tradat. Actuales caeli et terra dicm1tur -ré¡'.i 1Xu,e¡i (Sc0ü) AÓ¡úl -rsS·1Jcr1Xupurµsvoi = eidem vcrho, quo creati sunt (v. 5), sen eidem voluntati et iussui omnipotenti Dei Creatoris repositi, qnasi in thesauro diligenter custoditi, ut de eis quomodo et quando Ipsi libuerit, disponat. « I g ni reservati », 1tupl Tl)poúµsvot (par– ticip praes), = qui asservantur igni, id est, ut per ignem destruantur. « In die i11dicii et perditio11is i111piom111 homin11111 »: gr. de; ·½µÉp1Xv xp[– crswc;... , in diem i11dicii asservantur caeli, igne comburcndi; in tempus ncmpe Parusiae, cmn iudicimn fiet, quo impii homincs pcrdentur, intcritui actemo addiccntur. Petrus commemorat dumtaxat partem iudicii condenmatoriam, ex fine pertcrrefaciendi falsos magistros, ne– gatores Parusiae. Hic facit solum mcntionem ignis; infra (v. 10) describit opus ignis, id est, conflagrationem mm1di « in die Domini ». Utrum Petrus in– tendat solmn asserere fact11111 finis 1111111di, an etiam describere modum quo finiet mundus, ita ut confl.agratio mundi sit obiectmn doctrinae eius, difficile est definire. - Factum fmis mm1di certe docetur; fmis vero eius per igncm posset haheri 11t vestís externa illius veritatis dogmaticae, qua concrete repraesentaretur: sicut origo mm1di ex aqua (v. 5) est modHS popularis loq11endi, sic potest esse fmis mundi per ignem (CHAINE). Hace autem idea iam in VT habetur, ubi Deus ad iudicimn veniens inducitur; ignis Eum comitatur vel praecedit 2 2 • - De fine tamen 22 Cfr. v. gr. Is. 51, 6; 65, 17; 66, 15. 22; Mich. 1, 4; Dan. 7, 9-10; Sof 1, 18; 3, 8; Ps. 97, 3; etc. - In NT cfr. A1tt. 3, 10s.; 7, 19; 2 Thess. 1, 7s.; 1 Cor. 3, 13-15.