BCCCAP00000000000000000000483

DE !NC0RRUPT!0NE TEXTUS TRANSLAT! 51 2º Novi Testamentl versio (Peshitta) prnbabiliter a RABBULA, episcopo Edessae (411-435), confecta est. 3° Aliae versiones adhuc cognoscuntur; ita a) Translatio graecae harmoniae evangelicae (Diatessa– ron) a TATIANO facta circa a. 172. b) Versio Evangeliorum separatorum in duobus codd. conservata (coctel. Sinait. et Curetoniano). Juxta quosdam fu is set fa eta ante Diatessaron, juxta alios vero saec. IV. e) Versio syro-hexaplaris, ita vocata quia est translatio syriaca textus graeci hexaplaris ; facta est ab episcopo PAULO TELENSr saec. VIL e) Philoxeniana (saec. VI); d) Syro- Palaestinensis (non ante saec. V). Art. IV. - De veter!lms versionibus latinis. 1 º Confectio. a) Origo. In Africa proconsulari magis quam in Italia, ubi homines culti callebant lingua graeca, ne– cessaria ernt versio latina s. Scripturae. Revera saec. II in Africa deteguntur prima vestigia talis versionis; quae vocatur « Afri– cana ". M,WTYRES Sc1LUTANI, qui circa a. 180 supplicia pro Christo passi sunt, portabant secum in capsa « libros et epi– stulas Pauli, viri justi ". Cum illi christiani plebe ji nescirent graece loqul, jure supponitur eos habuisse textum latinum epistolarum s. Pauli et alias «libros" sacros, probabilissime Evangelia. TERTULLIANUS loquitur de interpretatione, imo de interpretationibus ( 1) textus graeci, quae suo tempore vu!– gafae erant (2). CYPRIANus ntitur persaepe versione quadam scripta. In Italia autem, saltem saec. m, nisi forte jam antea, quando lingua graeca locum debuit cedere linguae latinae, procliit a!ia versio latina, vel aliae versiones ve! etiam recen- ( l) Quod non supponit necessario diversos interpretes totius Scrip– í ura", sed potius diversos interpretes pro diversis libris sacris. (2) De monog. 11; Contra Marc. 5, 4; 2, 9.